1. |
Waterleau
02:31
|
|
||
regen regen allerwegen
rechte stralen water water
langs de muren langs de palen
vallen vallen langs de bomen
natte auto's gaan en komen
loodrecht op de druppelzeggen
overal is regen regen
steeds weer die druppels in m'n hoofd
er is meer dan die regen maar voorlopig nog niet droog
doe geen domme dingen ook al voelt het waardeloos
en ik heb 't je beloofd, steeds weer
steeds weer die druppels in de goot
er is meer dan regen maar geloof 't nog niet zo
zeg geen stomme dingen nee ik schaam me liever dood
maar ik heb 't je beloofd, steeds weer
regen biggelt langs de zolderramen
hoor 't tikken in die bovenkamer
elke keer zijn ze d'r weer
en ben ik de man met de hamer
niets nieuws zonder de zon
dus zonder de zon zit ik veilig
en nu ik januari voor me zie
sluit ik liever die gordijnen
ik wil niet hetzelfde blijven, maar ik wil ook niet veranderen
van de regen in de drup en daar is 't lastiger handelen
vraag niet waar de zon blijft
waarom ik steeds naar de grond kijk
als de regen straks verdwenen is
en de huizenmarkt beter is
steeds weer die druppels in m'n hoofd
er is meer dan die regen maar voorlopig nog niet droog
doe geen domme dingen ook al voelt 't waardeloos
en ik heb 't je beloofd, steeds weer
achter mentale geraniums
voorlopig voorgoed in dit stadium
waarom draag je al dat water naar die status quo
natte ramen zie 't vallen quasi waterleau
stick to my side als een selfie
maar ik wil weg van mezelf hier
c'est ma vie oui c'est ma vie
voel me een sprakeloze Adamo
alweer in die natte theatershow
maar ik heb liever niet dat je een kaartje koopt
al dat druppen druppen laat me
vraag 't maar een druppel later
|
||||
2. |
Turnhout
02:10
|
|
||
zinloos geweld
veel te lang op m'n krent gezeten
en die mentale messensteken
zo van waar is je ruggengraat
en bijna bedlegerig als 't om ruggen gaat
passief in 't badstoffenpakje
actief in 't slachtofferschapje wat dacht je
de hel ben ik zelf
al dat gezwoeg in m'n eentje
want Noekie die hoeft geen help
en doet altijd maar alles in enen
en moet ie weer tien problemen tegelijk oplossen
dan zijn 't er elf
ja die is van Jan Schaefer
en al past ie perfect op een tegeltje, ik verzeker je
als je denkt dat je telkens weer dieper moet graven
voor die verlichting
schep je in wezen een grotere leegte
en met beide beentjes op de grond kom je niet vooruit
half alpinist, half calvinist
op m'n bergschoenen naar de therapeut
ik breng weinig nieuws
ben geen Henny Stoel
fok een autocue, of een pedestal
wil niet hier zijn ik moet daar zitten
m'n eigenwaarde op een laag pitje
het nu is een verre vriend zonder vast adres
voel me burned out tot aan Turnhout
dat is over de grens
moet niet binnen zitten
ik moet binnenwippen
neem de tram richting Kinkertje
loop langs een tweedehands winkeltje
en staar naar een kinderzitje
ik moet er naartoe dit ziek ik niet uit
't loopt nogal stroef en ik zie d'r niet uit
want ik weet niet goed waar 't naartoe gaat
en m'n leeftijd is bijna m'n schoenmaat
ik kan niet langer zonder halve smart
op een harde banger met een banger hart
bang bang, beng beng
ik breng de paintjes in deze
ik zweet ze en baad erin
voel me geen vader in speetje
maar meer bij benadering
en de klokt tikt nogal klinisch
steeds weer 't zelfde liedje maar rap 't niet
't stemt nogal cynisch maar ben 't niet
ik blijf niet klimmen
ik schets je een deur en ik sleur me naar binnen
maar in de wachtkamer zit ik toch weer te twijfelen
tegen wie heb ik 't eigenlijk
|
||||
3. |
In Stukken
02:01
|
|
||
nachten Risken met je vrienden
niet vergeten wat mevrouw Meeldijk voor je deed
al die keren dat je met papa naar de voetbal ging
in die Opel Kadett, het kenteken dat je nog weet
echt zeggen dat iets je spijt
die hond met drie poten
jezelf terugzien op videoband, hoe mama rookte
de kranen toen in Alphen aan de Rijn
dingen niet los van elkaar kunnen zien
vissen vangen voor de reiger met het manke poot
een politicus naast je, zuchtend voor een urinoir
een diploma ophalen bij een balie en weer gaan
lang twijfelen, zelfs in het stemhokje
niet kunnen slapen van opwinding niet kunnen slapen van zorgen
al die mensen langs de A2
de kruiwagen met stront die de pastor de kerk in reed
Puckies haren in mijn boekje plakken
dingen los van elkaar kunnen zien
drie kastanjes in m’n hand, in m’n zak
de lange weg, het kamp zelf, al die namen
een goed gezeemd raam, gewoon iets durven vragen
vrijheid en kinderen tegelijk
lang naar haar ogen kijken, het niet willen vergeten
je vader zien breken voor het eerst
toch je horoscoop weer checken
op je rug zwemmen in dat ene meer
Twee voor Twaalf, Ik Vertrek, Spoorloos, Rail Away
het toeval en het lot, het verschil tussen die twee
gerechtigheid willen voor Keetje
onderweg zijn naar iets, onderweg zijn überhaupt
dat Bas zijn ouders nooit meer ziet
eerste keer rode bieten
Groningen, de stad Groningen an sich
iemand die terug zwaait vanaf een balkon
|
||||
4. |
Blauwe Mevrouw
03:04
|
|
||
soms zit ik effetjes vast in de dingen
soms zit ik effetjes vast in de tijd
de tijd en de dingen
geen rijmpje komt binnen
maar weer in de weer met de werkelijkheid
dan bel ik haar op en dan zegt ze wat is er
ik weet niet precies wat het is maar ik mis het
ik ploeter maar voor wat betekenis
en jij weet precies waar 't beter is
mevrouw is een schurk en de boeman
zij heeft de jurk en de broek an
zij laat me springen in water van toen en
laat me zwemmen in 't nu
nee geen déjà vu
dit gaat dieper dan dat
maar ik word er wel wiebelig van
dat die kraaien weer rondcirkelen
drie keer raaien who dunnit
mevrouwtje she on it
ze trekt aan de touwtjes en zegt
Noekie ik gun 't je
denk maar aan mij aan de andere kant van de lijn
dan maken we een nummertje
over dat wat je wilt, nooit precies is wat je krijgt
dat je toch elke keer weer naar Groningen rijdt
en Vadertje Tijd, die is zo koud
want je kunt 'm niet doden hij doodt jou
dus zoek ondertussen gewoon naar iets blauws
al lijkt 't nooit helder al blijkt 't iets ouds
dus verlies 't goed want je wint 't niet
ook al klinkt 't niet
laat die kraaien maar krassen je keeltje maar kwinkeleren
laat het laat het laat het zingen
ook al zit je soms eventjes vast in de dingen
soms zit ik eventjes vast
in de dingen in de tijd
wordt het water alweer grijs
soms zit ik eventjes vast
neem me mee melancholia
|
||||
5. |
Groningen
02:15
|
|
||
ik heb je hier weer naartoe geschreven
met een goed gemoed in je kroeg gekregen
er is meer dan genoeg binnen handbereik
drank en spijs, hier geen lange rij
of wat water bij de wijn, nee
hier dansen de wijzers op half vijf
we lullen, we drinken, we wanen ons zevenentwintig
maar vadertje tijd is een loeder
je vraagt naar je vader en moeder
Ik zeg je hun ogen staan beter
ook al zullen ze toch blijven zoeken naar je,
ze zien de zon en de zee nu
je broeder ze zaakje gaat goed,
ze team is uitgebreid met een tweede
ook de zaken gaan goed en je lach
jullie hebben diezelfde grijns
op de achtergrond hoor ik Kleine Jongen
ik zeg Juliette wordt een dame in Londen
je knikt en zegt me
het wordt niet beter dan dit
het leven is zeker geen bitch
maar geef me m’n jas en het licht
en geef me een lift, terug naar Groningen
op de wielen van de tijd naar Groningen
en ook al steekt het verdriet er iets scherps in
hou die trieste trompet erin tot aan Groningen
kromme loterij het kan raar lopen
en al doet het me pijn om te rijden
je krijgt me altijd aan je zijde
dus praat met me als Die Oude Grijze
want elke keer wordt het weer juni de vijfde
praat met me
|
||||
6. |
Weer In Stukken
01:29
|
|
||
Groningen, de stad Groningen an sich
iemand die terug zwaait vanaf een balkon
een ochtend, een vliegtuig, een gebouw en de zon
in het nu willen zijn en dat het toch weer later is
Monty Python op een begrafenis
Walking on a Dream horen, niet niet aan Frenk kunnen denken
die voorbijlopende vrouw ergens, oma weer ruiken
andere oma die een boek ondersteboven leest
iemand zoeken in Berlijn, in iets zwelgen
een aha-erlebnis hebben, een biologische klok
een volledig volgestouwde kiosk
de dag dat alles goed is, ook het verdwijnen ervan
wachten tot mama uit zicht is, echt helemaal
al je vrienden aan de MDMA
het kistje op de schouder van ome Jaap
stemmen die nee zeggen en je doet het toch
je ouders helpen in plaats van andersom
door Loppersum lopen en de scheuren zien
een daad stellen, Daft Punk in de HMH
Take That van de muur trekken in m’n zus d’r kamer
een woord als objectpermanentie, een naam doorgeven
over de Afsluitdijk gaan, omkijken eventjes
het handen schudden in september '93
dat je geboren bent, er iets moois en droevigs wacht
nachten Risken maar net iets anders
|
||||
7. |
Thuis
04:21
|
|
||
vandaag ligt alles klaar
het lag er stiekem al die tijd
je zou nog kunnen wachten
maar ’t is niet nodig
je voelt de regen
je hoort je naam
je vult je longen en je laat het gaan
want je bent gewoon op tijd
wanneer je thuiskomt
en die schoenen staan je goed
en alles is genoeg
ook dat ene wat nog moest
wanneer je thuiskomt
je vind het helemaal niet erg
je bent alleen gestopt met zoeken
duidelijk worden de dingen
en het hoeft niet alleen
nu je het ziet
zo kan het zijn
en zo moet het lopen
al is er nog zoveel onzeker
wanneer je thuiskomt
de wind is de wind is de wind is de wind is de wind
en die schoenen staan je goed
en je kunt niet meer dralen
je bent zo goed als daar
vandaag ligt alles klaar
wanneer je thuiskomt
al denk je ineens weer aan alles
al lijkt het ineens weer op niks
maar je wandelt in de wind de wind de wind de wind de wind
voel je het ook
voel je het
je kijkt naar het zwerk je raakt de grond
je ziet de ruimte en er licht iets op
van het kinderzitje tot het kistje naar de bomen
tot een boek ondersteboven
naar de stemmen de scheuren het land en het water
en dat wat je liever vergat
hoe alles hier samenvalt
nu je omkijkt nu je doorloopt
op een droom op een dag
op een schouder op je rug
op een begrafenis op die dijk op de dood
want je hart slaat
en het licht lonkt
en je hart slaat
en het licht komt
je voelt je adem gaan
je blijft nog even staan
en weer door naar waar je was
en altijd het tikken en altijd die stad
maar het tikken wordt al zacht
wanneer je thuiskomt
je volgt de weg en je ziet een raam
je doet het open en ik zie je staan
de zon staat en de wolken gaan
de zon staat en de aarde draait
en je zwaait
en ik zwaai
en alles is genoeg
|
N. Geeling Netherlands
Noek Geeling is een hiphopartiest die in pandemische tijden tot leven is gekomen. Hij rept over de strubbelingen van het mens zijn en de verliezen en winsten die hij in het leven en met het maken van de EP hierboven of hier links van je heeft ervaren.
Streaming and Download help
If you like N. Geeling, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp